Het gaat mij werkelijk aan het hart dat er zoveel kinderen de dupe zijn van de slechte relatie tussen hun ouders, zeker wanneer die in een vechtscheiding verwikkeld zijn geraakt. Het is namelijk niet nodig om te (blijven) strijden als er gescheiden gaat worden. Als deze veelal hoogopgeleide ouders hun intellectuele capaciteiten aan zouden wenden om zich bewuster te worden van hun eigen gedrag en gedachten, zouden ze hun kinderen een hoop ellende kunnen besparen. Uit eigen ervaring weet ik dat het ook anders kan en dat de schade van een scheiding voor je kind dan beperkt kan blijven. En welke ouder wil niet het beste voor zijn of haar kind?

Omdat ik mij het lot van de gedupeerde kinderen zo aantrek, heb ik het volgende artikel geschreven, dat op zaterdag 10 januari 2015 in het Parool heeft gestaan in de rubriek ‘Het laatste woord’.

Een fenomeen dat zich de laatste jaren steeds vaker voordoet is de vechtscheiding bij hoogopgeleide ouders. De media berichten hier veelvuldig over en in mijn persoonlijke en professionele omgeving zie ik het leed dat vooral kinderen hiermee aangedaan wordt. Een studiedag met juristen, psychologen en hulpverleners leerde mij dat de instanties moeite hebben met deze relatief nieuwe ‘doelgroep’. Wie moet de regie nemen om te voorkomen dat deze ouders elkaar arm en moe procederen? Wie kan de kinderen beschermen tegen het geweld van deze assertieve, vechtende ouders? Dat blijkt nog niet zo eenvoudig te zijn.

Emotionele beschadiging
Het doet mij verdriet te zien dat kinderen die in een maatschappelijke positie verkeren, die in potentie bijzonder geschikt is om gezond op te groeien – in een veilig land en met voldoende bronnen voor hun fysieke en geestelijke ontwikkeling – toch zo beschadigd raken tijdens hun jeugd. Hun emotionele ontwikkeling heeft enorm te lijden onder het geweld tussen hun ouders. Terwijl ik uit ervaring weet dat het ook anders kan.

Bewustzijnsvernauwing
Ouders menen vaak dat hun kinderen niets merken van hun ruzies, omdat de kinderen er niet bij zouden zijn wanneer de ouders tegen elkaar tekeergaan. Woede leidt echter tot bewustzijnsvernauwing, waardoor de ouders niet in de gaten hebben dat hun kinderen alles zien en horen, laat staan dat ze besef hebben van de hel die ze voor hun kinderen creëren. Kinderen worden ook vaak tot wapen in de machtsstrijd tussen hun ouders gemaakt, bijvoorbeeld via de sabotage van omgangsregelingen en alimentatiebetalingen en het niet aanwezig zijn bij voor het kind belangrijke gebeurtenissen ‘omdat de andere ouder er ook is’. Ook daar hebben kinderen vaak weet en last van.

Overlevingsstrategieën
Ieder kind lijdt onder agressief en liefdeloos gedrag van ouders. Een kind is echter loyaal en flexibel en ontwikkelt overlevingsstrategieën. Deze gedachte- gevoels- en gedragspatronen helpen je om je jeugd door te komen, maar kunnen de rest van je leven een onbewuste last blijven. Velen van ons hebben zo bijvoorbeeld geleerd om behoeften en gevoelens te onderdrukken, te leven met chronische boosheid of angst of zijn als verslaafd aan liefde. De emotionele beschadigingen die je als kind meekrijgt, spelen je later parten in je liefdesrelaties en in de omgang met je eigen kinderen. Zoals de vechtende ouders van nu in wezen hun eigen beschadigingen en overlevingspatronen uit hún jeugd aan het herleven zijn. Dit leidt tot het afhankelijke en destructieve gedrag dat volwassenen in een vechtscheiding laten zien.

Regie over zichzelf
De enigen die hen daaruit kunnen halen zijn zij zelf, door de regie over zichzelf en hun leven terug te nemen. Door stil te staan bij zichzelf. Door hun eigen gedachten, gevoelens en gedrag onder de loep te nemen. Door een coach of therapeut te zoeken, boeken over bewustwording te lezen (b.v. van Ingeborg Bosch- de herontdekking van het ware zelf en van mijzelf: Hoe word ik echt rijk? of Leven met de handrem eraf) en zichzelf te leren observeren. Zo kunnen ze zichzelf bevrijden van hun ‘oude last’, zodat ze zich (weer) als liefdevolle ouders kunnen gedragen. Als hoogopgeleide ouders hun cognitieve vermogens, tijd en financiën hiervoor aan zouden wenden – in plaats van aan elkaar het leven zuur te maken – zouden ze de maatschappij, zichzelf en hun kinderen een groot plezier doen.

Wil jij of willen jullie hier hulp bij? Bel gerust om af te stemmen of ik de juiste coach of therapeut voor jullie ben. Of lees eerste verder over relaties, relatiecoaching of relatietherapie.