Zandkunstwerk: Facing the tide door Anoek Mensink. Foto: Karen Walthuis, 2020

Het begin van een nieuw jaar is bij uitstek het moment om plannen te maken. Wat wil ik het komende jaar bereiken? Hoe ga ik dat doen? Maar is het ook zinnig om voor 2021 plannen te gaan maken, nu we in zulke onzekere tijden leven, veroorzaakt door het Coronavirus?

Haat/liefde

Met het idee van doelen stellen en plannen maken heb ik al langer een haat/liefdeverhouding, die in het afgelopen jaar bestendigd is. Allereerst de liefde. Voor een vakantie vind ik het heerlijk om plannen te maken, bij wijze van voorpret. Het maakt dan niet uit of ik ze ook ga uitvoeren. Sterker nog, het vakantiegevoel wordt versterkt door het níet uitvoeren van mijn oorspronkelijke plannen.

De zin van plannen

Ook als zichzelfmotiverende ZZP’er voel ik enige liefde voor het plannen maken. Het houdt jezelf gaande en dan ook nog in een bepaalde richting. Anders zou er niets tot stand komen, is daarbij de gedachte. En daar kan ik mij best in vinden. Daarom had ik in 2020 duidelijke plannen gemaakt en deze zelfs expliciet naar buiten gebracht.

Energie en focus

In januari had ik de hele maand september in mijn agenda vrij gemaakt om naar Spanje te gaan. Ik wilde onderzoeken of ik daar iets kan doen met mijn gedachtegoed en zo mijn Spaanse verleden verbinden aan mijn huidige missie. Dit concrete plan gaf mij energie en focus tijdens de eerste maanden van het jaar. Ik was lekker bezig met het voorbereiden van mijn Spaanse avontuur.

Slechts voorpret

En toen kwam Corona in maart. De plannen om naar Spanje te gaan bleven hangen in de voorpret. Sterker nog, ik heb in de maand september – die ik zo zorgvuldig had leeggepland – meer trainingen in Nederland gegeven dan ooit. De trainingen die ik in het voorjaar zou geven, werden vanwege de Coronamaatregelen namelijk allemaal naar de nazomer verplaatst!

Zinloos, dus

Was het plannen om in september 2020 naar Spanje te gaan dan zinloos? Ja en nee. Ja, omdat ik niet ben gegaan. Ja, omdat mijn leeggeplande maand de drukste ooit werd. Ja, omdat het voor mij weer een bewijs was dat eerder gemaakte plannen geen garantie geven voor de toekomst. En tegelijkertijd…

Of toch niet?

Nee, het was niet zinloos, simpelweg omdat ik er energie van kreeg. En nee, omdat mijn gedachtegoed van de zes coachhoudingen nu ook in een Spaanstalig boek te lezen zijn. En nee, omdat ik interessante mensen heb leren kennen op mijn zoektocht. Een daarvan is Freek Sarink, een Nederlander die in het Spaans een boek over provocatieve therapie geschreven heeft, en bij wie ik in december gast was in zijn Podcast over ‘Provoceren in de relatie’.

Terug naar de vraag of het nou zinnig of zinloos is om plannen te gaan maken voor 2021.

Plannen met onzekerheid

We zitten nu nog in een Lockdown om het Coronavirus te beteugelen. Dit virus is een externe factor, waarop de gemiddelde mens weinig invloed heeft, en die wel zeer bepalend en beperkend is voor de mogelijkheden om ons leven en werk vorm te geven. De werkzaamheid van de ontwikkelde vaccins, de wijsheid van hen die de Coronamaatregelen bepalen, de (wereldwijde) economische en politieke gevolgen; we zijn er grotendeels afhankelijk van. Ieder plan dat je maakt, kan gelijk weer onderuit gehaald worden door een ontwikkeling op een van deze gebieden. Plannen maken lijkt nu zinloos, bij zoveel onzekerheid en afhankelijkheid. Je zou er moedeloos van worden.

Ze houden de moed erin

En dat is misschien ook de reden waarom plannen maken juist nu zinvol kan zijn: om de moed erin te houden. Juist nu kan het je energie geven om plannen te maken. Voor de kortere termijn: Wat wil en kan ik doen in deze tijd van Corona? En voor de langere termijn: Wat wil ik betekenen, wat wil ik doen in de wereld na de Coronacrisis?

Van visioen naar plan, help!

Dat is in ieder geval waar ik mee bezig ben. Ik broed nu op de vraag: ‘Wat wil ik betekenen in de samenleving, die we na de Coronacrisis met elkaar opnieuw vorm geven?’ Daar zit een aanname in. Ik denk namelijk dat de wereld er fundamenteel anders uit zou kunnen gaan zien als het stof van de crisis gaat neerdwarrelen. Oké, eerlijk gezegd hoop ik het. Ik hoop dat de Coronacrisis ons bewuster gemaakt heeft van wat er echt toe doet. En van het belang van zorgvuldig omgaan met jezelf, de Ander en de wereld om ons heen. Als we daar meer van doordrongen zijn en er ook naar gaan handelen, zouden we na deze crisis in een duurzamere, gelijkwaardigere en compassievollere maatschappij leven. Maar daar moeten we dan wel wat voor doen… Misschien eens beginnen om van dit visioen een goed plan te maken?! Daar kan ik dan nog wel wat hulp bij gebruiken.

Deel je dit visioen? Laat dan asjeblieft een reactie achter, zodat we elkaar kunnen stimuleren en steunen.