Met een open en stralend gezicht komt de man op mij af: ‘Karen, ik moet je even complimenteren voor wat je vorige keer tijdens de intervisie hebt gedaan’. (Ik begeleid intervisiebijeenkomsten van de ruim 50 trainers van Trafieq)

Zijn woorden, zijn uitstraling, ik voel me al blij worden…

‘Ja, zoals jij met mij bent omgegaan toen ik zei dat ik geen casus had en een andere deelnemer aangaf dat vervelend te vinden. Wat er toen voor een gesprek ontstond, dat was zo bijzonder. Je deed dat zo professioneel!
Je ging me niet overtuigen, je veroordeelde me niet, je luisterde alleen en je bleef open en vriendelijk.
Zelfs toen ik zei dat de intervisie voor mij alleen een verplicht nummertje is en dat ik de ademhalingsoefening die we gedaan hadden stom vond, ging je niet in de verdediging. Ik heb me nog nooit eerder zo gezien gevoeld!’

Mijn hart tintelt; hij beschrijft precies mijn innerlijke houding. Wat fijn dat hij het zo heeft kunnen ervaren en ontvangen.

‘Ik heb nu zelf gevoeld hoe ik als trainer het best om kan gaan met weerstand in de groep. Dat heb ik er echt van geleerd. En ik heb een casus voor vandaag!’.

Wat een kadootje dat iemand mij deze feedback zo helder en duidelijk heeft kunnen en willen geven. Ik ben deze man er dankbaar voor en ik geniet er nog lekker even van na…