‘Ja, zo probeer ik de dag een beetje door te komen’, hoorde ik zowel jongeren als ouderen de afgelopen dagen zeggen in de media. Het blijkt voor velen een opgave te zijn om echt te leven, nu scholen en kantoren gesloten zijn omdat het Coronavirus door ons land spookt.
Daar schrok ik van. Alsof het altijd maar ‘druk, druk, druk’ zijn de enige manier is om invulling te geven aan je leven. Alsof we deze Coronatijd moeten uitzitten, voordat we weer echt kunnen gaan leven.
Het uitzitten
Die gedachte brengt mij direct bij mijn moeder, die de laatste tien jaar van haar leven zei: ‘Ik zit mijn tijd wel uit’. Toen ze eenmaal op sterven lag, was ze toch verdrietig dat het bijna over was. Ze vertelde me over wat ze eigenlijk had willen doen: groots en meeslepend leven. Mijn boekje Leven met de handrem eraf – coach jezelf door iedere crisis heb ik dan ook aan haar opgedragen.
Even wat minder druk
Een groot aantal mensen is momenteel wat minder druk dan normaal. Reistijden vallen weg, veel werk kan niet gedaan worden en daarom ‘moeten’ we ietsje minder dan normaal. Behalve zoveel mogelijk binnen blijven.
En dan zijn er twee mogelijkheden:
1) Je richt je op het doorkomen van de tijd en op hoe het ‘echte leven’ over een paar weken of maanden weer begint.
of:
2) Je richt je op het hier en nu en gaat voelen en ervaren wat er is. Je besluit dat dit het ‘echte leven’ is.
Velen zijn bang voor de tweede optie. Want stel je toch eens voor, dat je minder prettige dingen gaat voelen. Dat je erachter komt dat je verdriet of pijn in je draagt. Of dat je je leven eigenlijk niet vervullend vindt. Dat je uitgekeken bent op je werk of misschien wel op je partner. Dat je moet constateren dat het leven niet helemaal geworden is wat je er vroeger van hoopte.
Goed nieuws voor als het tegenvalt
Nou, dan heb ik goed nieuws voor je. Als je zoiets gaat ervaren, dan kun je daar maar beter nu achter komen dan later. Want je kunt er iets aan doen. Je hebt nu toch de tijd, dus:
- Doe een STOP.
- Onderzoek wat je behoeften en verlangens zijn, die onder je gevoelens verstopt zitten.
- Ga erover praten. Vertel wat je zou willen.
Uitgesproken verlangen
De kans dat je krijgt waar je naar verlangt, wordt een stuk groter als je weet wat het is en het kenbaar maakt. Gewoon in je huidige baan of relatie. En als blijkt dat die echt niet meer bij je passen, dan kun je altijd nog verder (onder)zoeken. Liever nu dan later, als je burn-out-klachten krijgt of je relatie al helemaal verzuurd is.
Goede sfeer in huis
Bovendien kun je hiermee het contact met je partner, kinderen of andere huisgenoten ook verbeteren, of minimaal goed houden, nu we zo op elkaars lip zitten. Juist nu is het belangrijk te voelen wat je voelt en te onderzoeken waar dat gevoel op duidt. Als je nu je gevoelens negeert, zullen ze zich steeds nadrukkelijker manifesteren. En dan hoor je jezelf straks opeens staan schreeuwen: ‘Laat me nou @$∗Ψ‰ƒ met rust allemaal, ik word gek van jullie, stelletje asocialen!’. Dan is het voor de sfeer in huis toch beter als je al eerder gevoeld hebt dat je behoefte hebt aan rust en dat ook uitgesproken hebt. Dan geef je je huisgenoten de kans daar een beetje rekening mee te houden.
Begeleiding erbij?
Het is niet gemakkelijk om stil te staan bij wat je voelt en om helder te krijgen welke behoefte eronder verscholen zit. Met vallen en opstaan leer ik het mijzelf en mijn coachees. Ik deel de inzichten die ik daarbij opdoe graag met je. Het levert je namelijk zoveel op. Behalve betere relaties, meer werkplezier, vooral ook het gevoel dat je echt leeft. Met de handrem eraf.
Natuurlijk ondersteun ik je ook met liefde persoonlijk bij je onderzoek. Met coaching of tijdens een miniretraite in Drenthe. Omdat mijn trainingsactiviteiten stil liggen door de Coronacrisis, ben ik flexibeler dan ooit in het plannen van afspraken. Bel me voor de mogelijkheden.
Mooie beschouwing. Ik ervaar deze periode als n verademing. Nou ben ik al 1 jaar met pensioen, mis mijn werk geen moment en kom heerlijk aan van alles toe: muziek, schrijven, mijmeren.
Dank voor uw leuke reactie.
Mooie woorden. Moeilijke tijd voor onze zieken en ouderen. Ik ervaar het zelf als vreemd maar interessant. De rust in de stad (ik ben me bewust van de crisis voor ondernemers etc.) voelt bijna onwerkelijk, maar fijn. Een soort sereenheid daalt over me.
Dankjewel voor je reactie, Stijntje. De stad doet me denken aan zondagen uit onze jeugd.