‘Ja, maar jij hebt makkelijk praten, Karen, jouw leven gaat van een leien dakje’, zei ooit een coachee tegen me. Toen ik vroeg waardoor zij die indruk kreeg, antwoordde ze: ‘Nou, gewoon, door de rust en het levensplezier die je uitstraalt.’ Dat stelde me gerust, want ik was een beetje bang dat ik met mijn inhoudelijke coaching misschien de indruk had gewekt dat ik fluitend door het leven ga. Dat is namelijk niet mijn bedoeling. En het zou bovendien een flagrante leugen zijn.

Worstelende begeleiders

Want laten we wel wezen. We lopen allemaal rond met een rugzak vol ervaringen, worstelingen, twijfels en pijn. En zeker professionele begeleiders, van maatschappelijk werker, therapeut tot coach. We hebben allemaal zo onze eigen reden gehad om dit vak te kiezen. Uiteraard omdat we geïnteresseerd zijn in mensen, hen willen ‘helpen’ en er ook het empathisch vermogen voor hebben. Maar daarnaast heeft het meestal ook te maken met onze eigen levenservaringen, onze mildere of zwaardere trauma’s.

Rugzakken

Natuurlijk, de een heeft in zijn jeugd, en latere leven, meer ellende meegemaakt dan de ander. De een draagt een licht rugzakje en de ander torst een zak met bakstenen mee. Daarnaast zijn er aangeboren verschillen in de vermogens die ons helpen om te gaan met het onvermijdelijke lijden des levens. Zo kun je gebogen gaan onder het gewicht van een kleine rugzak, terwijl een ander een joekel van een zak met rechte rug meedraagt. Er is geen goed of fout. Ook geen zwak of sterk. Hooguit pech of mazzel. Het is waarmee je het te doen hebt.

Alarmbellen

Ieder gaat zijn unieke weg, met hobbels en gaten en pieken en dalen, en die gaat door totdat Magere Hein bedenkt dat het genoeg is. Niemand gaat verlicht door het leven. Iedere goeroe die dit wel beweert, doet bij mij de alarmbellen afgaan. Zeker als die zegt dat ie jou de weg kan wijzen. Dat je gelukkig wordt als je doet wat de goeroe zegt. Een gelukkig leven in 10 stappen. En als het dan niet lukt, ligt het aan jou. Had je maar beter je best moeten doen. Of je meer moeten overgeven aan de goeroe. En jij voelt je intussen alleen maar slechter, want ook nu is het je weer niet gelukt om gelukkig te worden…

De illusie van geluk

Zie ik geluk dan als een illusie? Ja en nee. In mijn laatste boek ontmasker ik de illusie dat ‘geluk’ iets is dat je kunt bereiken als je het maar echt wilt. Of dat het schuilt in succes, geld of status. Zelf ervaar ik zeker momenten van geluk. Zoals ik ook momenten ervaar van zwaarte, verdriet en moedeloosheid. Waar ik mijzelf gelukkig mee prijs, is dat ik een ankertje van innerlijke rust in mijzelf heb gevonden. – Tja, al die jaren van persoonlijke ontwikkeling met allerlei cursussen, therapie, yoga en meditatie, hebben dat dan wel opgeleverd. – In dat ankertje zit acceptatie van mijzelf en van wat is. Dat ankertje helpt mij de donkere dagen en de diepere dalen door. Het herinnert mij eraan dat er naast pijn ook liefde en plezier is, ook als dat even niet zo lijkt te zijn.

Ankertje

Met dat ankertje maak ik bewust contact als ik iemand coach of met een groep bezig ben. Juist in periodes dat ik het privé nogal voor de kiezen krijg, helpt het me om mijn aandacht volledig te richten op het hier en nu. Ik ervaar dan een sterke verbinding met mijzelf, de Ander en het grotere geheel. En met mijn vermogen tot (zelf)relativering en humor. Dat is, denk ik, waar die coachee het over had, toen ze zei dat ze innerlijke rust en levensplezier bij mij ervoer…

Kan ik iets voor je betekenen?

Zoals je begrijpt, kun je bij mij niet terecht voor een stappenplan naar een gelukkig leven, noch voor de verlichting in 10 dagen. Maar als je wilt onderzoeken hoe je op een prettige manier, met je rugzak op, door het leven kunt lopen, ben ik graag je gesprekspartner.

 Bel me gerust om hier eens over van gedachten te wisselen. Of lees over coaching en de miniretraite.

Je kunt ook eerst nog een ander blog lezen: Bewuster worden, waarom zou je?