‘Vraag je me nu om een donatie in je bodemloze put?’, met een twinkeling in mijn ogen kijk ik mijn coachee aan. ‘Verdorie, je hebt gelijk, ik doe het hier, nu, met jou ook. Ik wil van iedereen bevestiging dat ik aardig gevonden word. Het is zó belangrijk voor me, dat ik zelfs nu niet zeg wat ik zelf wil.’ We lopen in stilte verder over het pad op de zonnige Drentse heide.
Behoeftigheid
Tijdens deze miniretraite was het onderwerp al eerder voorbij gekomen: haar niet te bevredigen behoefte om aardig gevonden te worden. Haar ‘behoeftigheid’, zoals we dat genoemd hebben. Herken je het, dat je niet zonder de bevestiging of waardering van anderen denkt te kunnen? En dat het nooit genoeg is, hoeveel je ook krijgt. Alsof iedere ontvangen uiting van waardering in een bodemloze put in jou verdwijnt. En dat je daarom vaak niet zegt wat je echt wilt of vindt, want – o wee – straks vindt die ander je niet aardig meer!
Grenzen
Mijn coachee had verteld over een vriendin die regelmatig haar hart bij haar lucht en dan uren lang doorratelt over haar problemen. Ze vindt het lastig om grenzen aan die vriendin te stellen en daarom ontwijkt ze haar nu maar een beetje. Ik vroeg toen wat de reden is dat ze het niet tegen haar vriendin zegt, wanneer ze geen tijd voor haar heeft, of als ze zelf iets wil vertellen.
Angst voor afwijzing
Na een korte denkpauze, had mijn coachee geconstateerd dat ze bang is dat die vriendin haar dan niet meer aardig vindt en haar afwijst. Dat ze door die vriendin gezien wilde worden als een sympathieke en hulpvaardige persoon. En dan zeg je natuurlijk niet dat je geen tijd hebt of niet meer wilt luisteren. Om dezelfde reden houdt ze ook vaak haar mond dicht tijdens vergaderingen, ook als ze het ergens helemaal niet mee eens is of als er veel te lang en doelloos gepraat wordt. Want stel je voor dat je collega’s je niet meer aardig vinden…
Catch 22
Terwijl onze aandacht tijdelijk gericht is op het ontwijken van de bruine vlaaien op het pad, doorbreekt mijn coachee de stilte: ‘Dus mijn onvervulbare behoefte - mijn behoeftigheid – aan erkenning, aan gezien te worden als een aardig mens, zit de vervulling van mijn werkelijke behoeftes in de weg…’. ‘Dat vat je mooi samen’, antwoord ik, ‘een ongemakkelijke waarheid, maar wel een inzicht dat je kan helpen om uit deze catch22 te komen.’
Hooglanders
Dan kijkt mijn coachee op haar beurt mij met een ondeugende twinkeling in haar ogen aan en zegt: ‘Mooi, dan gaan we nu lekker die kant op, dwars over dat stuk grasland naar de Hooglanders daar in de verte. Gewoon, omdat ik het wil’. Met verende tred lopen we door het zompige veld de bruine reuzen en hun schattige kalfjes tegemoet. We komen maar niet al te dichtbij, want die Hooglanders met hun grote lijven en scherpe horens moeten ons wel aardig blijven vinden, want zeker nu ze jongen hebben, is dat dan weer wél van levensbelang.
En jij dan?
Herken je dit? Heb je ook iets dat je belemmert om te zeggen en doen wat je echt wilt, en wil je wel eens onderzoeken hoe je jezelf daarvan kunt bevrijden?
Neem dan vrijblijvend contact met me op om te onderzoeken of ik je met coachingsgesprekken of een miniretraite van dienst kan zijn.
Meer lezen?
In de blog ‘Het moet altijd van mij komen’ schrijf ik over vriendschap, intitiatief nemen en je in de steek gelaten voelen. Misschien vind je dat ook interessant…